ایمپلنت های دندانی در طول تاریخ گهگاه برای جایگزینی دندان های از دست رفته استفاده شده اند. با این حال، آنها در دهه 1960 بیشتر پذیرفته شدند. از آن زمان، استفاده از آنها به طور قابل توجهی گسترده تر شده است و در حال حاضر یک روش دندانپزشکی رایج برای جایگزینی دندان است. آنها عمدتاً برای حمایت از پروتزهای دندانی مانند تاج برای جایگزینی تک دندان یا بریج برای جایگزینی دهانه دندان یا پروتز استفاده می شوند.

ایمپلنت‌های دندانی مدرن از تیتانیوم ساخته می‌شوند، زیرا این فلز با بافت‌ها سازگار است و می‌تواند در فرآیند بهبود با استخوان فک ترکیب شود و پایداری ایمپلنت را افزایش دهد. این فرآیند همجوشی بیولوژیکی به نام انسداد استخوانی شناخته می شود و می تواند استرس فیزیکی قابل توجهی را برای دوره های زمانی طولانی تحمل کند. این امر به دلیل چند دهه ای که احتمالاً ایمپلنت دندانی در محل قرار می گیرد، مهم است.

در نتیجه تحقیقات گسترده در این زمینه، امروزه ایمپلنت های دندانی راهی مطمئن و موثر برای جایگزینی ظاهر و عملکرد دندان های از دست رفته در نظر گرفته می شوند.

تعویض دندان به صورت فردی

از ایمپلنت های دندانی می توان برای جایگزینی یک دندان از دست رفته استفاده کرد. این یک راه حل ثابت است که دندان جایگزینی را ارائه می دهد که هم طبیعی به نظر می رسد و هم احساس می کند، هدفی که برای اکثر بیماران مطلوب است.

در این روش از یک مته دندانپزشکی تخصصی برای آماده سازی استخوان فک برای قرار دادن ایمپلنت دندانی که پروتز جایگزین را در جای خود نگه می دارد، استفاده می شود. سپس از یک پیچ اباتمنت برای اتصال اباتمنت ایمپلنت به ایمپلنت استفاده می شود. در نهایت سیمان دندانی برای اتصال پروتز مانند تاج به اباتمنت اعمال می شود.

تعویض چند دندان

به طور مشابه، برای جایگزینی تکی دندان، از ایمپلنت های دندانی می توان برای چسباندن یک پروتز دندانی چندگانه مانند بریج ثابت یا پروتزهای متحرک استفاده کرد. آنها ممکن است تنها دو دندان را جایگزین کنند که به عنوان پروتز پارسیل ثابت شناخته می شود یا تا یک قوس کامل دندان که به عنوان پروتز کامل ثابت شناخته می شود.

در بیشتر موارد، بریج ها چندین ایمپلنت دندانی مجاور را به یکدیگر متصل می کنند. در بیشتر موارد، نقاط لنگر کمتری نسبت به تعداد دندان های از دست رفته در یک ردیف مورد نیاز است. دندان‌هایی که مستقیماً روی ایمپلنت‌ها قرار می‌گیرند به عنوان اباتمنت شناخته می‌شوند، در حالی که دندان‌هایی که بدون لنگر اختصاصی در بین آن‌ها قرار می‌گیرند به عنوان پونتیک شناخته می‌شوند.

مطالعه بیشتر:

خطرات ایمپلنت دندان

مزایای ایمپلنت دندان

دلایل مختلفی وجود دارد که چرا ایمپلنت های دندانی به روکش ها، بریج ها و پروتزهای معمولی برای جایگزینی دندان ترجیح داده می شوند. اینها اغلب ممکن است ناراحت کننده باشند و ممکن است بلغزند و باعث تغییر در نحوه غذا خوردن یا صحبت کردن فرد شوند.

• مزایای ایمپلنت دندان عبارتند از:
• ظاهر و احساس طبیعی
• عملکردی مشابه دندان های طبیعی دارد
• داشتن دندان هایی که به راحتی می توان با آنها غذا خورد و تمیز کرد
• بدون نیاز به چسب مخصوص در جای خود ثابت می شود
• ماندگاری طولانی تری نسبت به روش های جایگزینی دندان معمولی دارد

علاوه بر این، نیازی به پرکردن دندان های سالم در کنار دندان از دست رفته برای حمایت از دندان از دست رفته نیست. در نتیجه این دندان ها در آینده کمتر به کارهای دندانپزشکی مانند پرکردن ریشه نیاز خواهند داشت.

ایمپلنت دندان همچنین تضمین می‌کند که نیروهایی که معمولاً در طول فرآیند جویدن به استخوان فک وارد می‌شوند همچنان وجود دارند. این به حفظ ساختار استخوان فک در زیر دندان جایگزین و حفظ ظاهر فک و صورت کمک می کند.

با توجه به این مزایا، ایمپلنت های دندانی در حال حاضر به عنوان درمان انتخابی برای افرادی که دارای دندان از دست رفته یا دندان های از دست رفته هستند در نظر گرفته می شود.

مطالعه بیشتر: تکنیک های ایمپلنت دندان